นิทานอีสป นกอินทรีกับเต่าทองมีคำกล่าวขานกันว่า หากเปรียบเทียบระหว่างแมลงตัวเล็กๆ กับนกอินทรีย์ที่เป็นพญาแห่งนกแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าเต่าทองตัวเล็กๆ ก็ทำความเดือดร้อนให้แก่อินทรีย์ตัวใหญ่ได้ดังเช่นเรื่องราวนี้
ในป่าอันเงีบยสงบ มีกระต่ายป่าตัวหนึ่งกำลังหนีซมซานจากการไล่ล่าของนกอินทรีย์ตัวใหญ่ มันวิ่งกระหืดกระหอบอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อมันพบเข้ากับรังของเต่าทอง มันจึงหนีลนลานไปซุกตัวอยู่ที่นั่นและร้องอ้อนวอนให้เต่าทองช่วยชีวิตมันจากการถูกล่าของนกอินทรีย์ผู้โหดเหี้ยม
ครั้นเต่าทองผู้มีใจอ่อนโยนแลเมตตาได้ฟังเรื่องราวของกระต่ายน้อยเข้า ก็นึกสงสารปรารถนาที่จะช่วย จึงได้ออกมาจากรังของตนเพื่อเจรจากับนกอินทรีย์ มันขอให้อินทรีย์ไว้ชีวิตเจ้ากระต่ายน้อยผู้น่าสงสารตัวนั้น แต่แทนที่อินทรีย์จะรับฟังหรือเห็นใจ มันกลับหาว่าเต่าทองมายุ่งไม่เข้าเรื่อง พร้อมกับใช้ปีกใหญ่แข็งแรงของมันตีจนเต่าทองกระเด็น จากนั้นมันก็จับกระต่ายน้อยกินเป็นอาหาร
เต่าทองเมื่อถูกกระทำแบบนั้นก็รู้สึกเจ็บแค้นมาก มันจึงได้แอบบินตามนกอินทรีย์ไป จนกระทั่งถึงรังของนกอินทรีย์ รังนั้นสร้างอยู่บนต้นไม้กิ่งสูง มันซุ่มรอจนกระทั่งนกอินทรีย์บินออกไปจากรัง จากนั้นมันก็ขึ้นไปบนรังนกอินทรีย์ แล้วใช้แรงของมันเบียดเอาไข่ของนกอินทรีย์ที่วางอยู่ในรังให้ตกลงมาสู่พื้นจนแตกทุกฟอง
จากวันนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่นกอินทรีย์สร้างรังใหม่ แม้จะหาที่บนกิ่งไม้ให้สูงขึ้นกว่ารังเดิม เพื่อป้องกันอันตรายแก่ไข่ของมัน แต่ครั้งใดที่เต่าทองรู้ก็จะแอบปีนขึ้นไป และดันเอาไข่ของอินทรีย์ให้ตกลงทมาอีกทุกครั้ง นกอินทรีย์กลุ้มใจมากไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร มันตัดสินใจบินขึ้นไปบนฟ้าให้เทพเจ้าช่วยเหลือมัน
เมื่อขึ้นไปถึงที่อยู่ของเทพเจ้า มันก็คาบไข่ของมันวางลงที่ตักของท่านเทพเพื่อให้เป็นเครื่องสักการะแก่ท่านเทพ มันอ้อนวอนขอให้เทพช่วยปกปักรักษาไข่ของมัน โดยมันบอกว่า หากเทพเจ้าไม่ช่วยนกอินทรีย์มีหวังคงจะต้องสูญพันธุ์ไปจากโลกเป็นแน่ เทพเจ้าเกิดควารู้สึกเมตตาและเห็นด้วยกับเหตุผลของนกอินทรีย์ จึงบันดาลให้นกอินทรีย์มีฤดูตกไข่ในช่วงที่ไม่มีแมลงต่างๆ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
นิทานอีสปเรื่องนกอินทรีกับเต่าทองนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อใดที่ถูกรังแกแบบไม่เป็นธรรม ความฉลาดและความถ่อมตน ความกล้าที่จะขอความช่วยเหลือจากผู้ที่ช่วยได้จะนำพาให้รอดพ้นจากสถานการณ์เลวร้ายได้ อ่านนิทานอีสป หนูนากับพังพอน