นิทานอีสป ความคิดของลา เรื่องหน้าที่ความรับผิดชอบ
ทุกคนต่างก็รู้กันเป็นอย่างดีว่า ลาเป็นสัตว์ใช้งานที่มีหน้าที่แบกของและใช้ขี่เป็นภาหนะ มาดูความคิดของเจ้าลาตัวหนึ่งที่คุยกับเจ้าของของมันกัน
วันหนึ่งขณะที่เจ้าของลาซึ่งเป็นชายชรากำลังให้อาหารแก่ลาของเขาอยู่นั้น ก็มีเสียงตะโกนจากเพื่อนบ้านและเกิดการโกลาหลกันขึ้นในหมู่บ้าน
“ ทุกคนหนีเร็วข้าศึกกำลังบุกมาถึงหมู่บ้านของเราแล้ว ”
ชายชราเจ้าของลาจึงพูดกับลาว่า
“เจ้าจงวิ่งหนีไปให้ไกล อย่าให้ข้าศึกมันจับเจ้าได้ ”
เจ้าลาได้ยินดังนั้น มันยังคงยืนนิ่งเฉยไม่ขยับไปไหน ชายชรารู้สึกแปลกใจที่มันไม่วิ่งตามที่เขาบอกมัน จึงบอกว่า “ ทำไมเจ้าไม่หนีไปให้ไกลก่อนที่ข้าศึกจะจับเจ้าไปได้ ”
ลาหันมาพูดกับเจ้าของว่า
“เจ้านาย ข้าอยากถามท่านว่า ถ้าข้าศึกจับข้าไปเป็นของพวกมันแล้ว พวกมันจะให้ข้าแบกของหนักเป็นสองเท่าอย่างที่เจ้านายให้ข้าแบกทุกวันเหมือนกันไหม“”
ชายชราได้ยินก็ตอบว่า
“ แน่นอนพวกมันก็จะใช้เจ้าแบกของหนักเหมือน ๆ กัน”
“ ถ้าเช่นนั้น ข้าจะวิ่งหนีไปให้เหนื่อยทำไม ในเมื่อข้าอยู่กับท่าน หรืออยู่กับข้าศึก ข้าก็ต้องทำงานหนักแบกของเหมือนเดิมอยู่ดี ”
นิทานอีสปเรื่องความคิดของลานี้ทำให้เราได้คิดว่าคนทุกคนต่างก็มีหน้าที่ ความรับผิดชอบของตนเอง ไม่ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหนก็ตาม ลองอ่านนิทานอีสป ชาวนากับนกกระสากันต่อ
