นิทานอีสป ราชสีห์กับหนู เรื่องความมีน้ำใจกับผู้อื่น

นิทานอีสป ราชสีห์กับหนูเป็นเรื่องของสัตว์ตัวเล็กกับสัตว์ตัวใหญ่ อาจจะมีความคิดที่แตกต่างกันออกไป แต่จะมองข้ามความคิดของสัตว์ตัวเล็กๆ อย่างหนูไปได้หรือไม่ ลองมาดูหนูในเรื่องนี้กัน

วันหนึ่งมีเจ้าป่าหรือราชสีห์กำลังหลับอยู่ในป่าอย่างสบาย มีหนูตัวหนึ่งวิ่งมาชนเข้ากับราชสีห์อย่างไม่ตั้งใจ ทำให้ราชสีห์ตื่น เจ้าหนูสึกกลัวมากว่าเจ้าป่าจะโกรธและทำอันตรายกับมัน จึงได้ขดตัวสั่นเทาอยู่ในอุ้งมือของราชสีห์ ฝ่ายราชสีห์เมื่อถูกปลุกขึ้นมาก็อารมณ์เสียและโกรธเจ้าหนูอย่างมาก จึงตั้งใจจะตะปบหนูนั้นให้ตาย ก่อนที่ราชสีห์จะง้างมือตะปบหนู หนูตัวน้อยได้เอ่ยร้องขอชีวิตว่า

“ท่านเจ้าป่าผู้น่าเกรงขาม ได้โปรดปล่อยข้าไปเถิด ยกโทษให้ข้าที่รบกวนท่านโดยไม่ได้ตั้งใจด้วย หากท่านปล่อยข้าไปแล้ว ข้าจะสำนึกบุญคุณในวันข้างหน้าจะตอบแทนท่านอย่างแน่นอน ”

เมื่อเจ้าป่าได้ฟังก็หัวเราะลั่น มันไม่เชื่อว่าสัตว์ตัวเล็ก ๆ อย่างหนูจะมาช่วยอะไรราชสีห์ตัวใหญ่ที่เป็นจ้าวแห่งสรรพสัตว์ทั้งปวงในป่าได้ แต่ด้วยความสงสารจึงยอมปล่อยเจ้าหนูนั้นไป

ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ราชสีห์กำลังซุ่มซ่อนตัวล่าเหยื่ออยู่ ทันใดนั้นมันก็บังเอิญไปติดเข้ากับบ่วงตาข่ายที่นายพรานวางดักไว้ ไม่ว่าราชสีห์จะดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่อาจหลุดไปจากบ่วงได้ จึงคำรามลั่นไปทั่วทั้งป่า ฝ่ายหนูตัวเดิมได้ยินเสียงก็จำได้ว่า นี่คือสียงของราชสีห์ที่ไว้ชีวิตมันวันก่อน จึงรีบวิ่งมาหา และกัดตาข่ายนายพรานจนขาด ราชสีห์เป็นอิสระรอดจากกับดักนั้นในที่สุด

“ราชสีห์จึงขอบใจหนู และบัดนี้มันรู้แล้วว่ามันไม่ควรดูถูกขนาดตัวที่เล็กของหนู เพราะในยามคับขันหนูก็ช่วยให้มันรอดชีวิตได้ ”

นิทานอีสปเรื่องราชสีห์กับหนูสอนให้รู้ว่าในชีวิตของคนเราก็คงไม่ต่างกัน คนรอบข้างที่เราเห็น อาจจะช่วยเหลือเกื้อกูลเราได้แม้เขาเป็นเพียงคนธรรมดา ดังนั้นเราจึงควรมีน้ำใจต่อผู้อื่นเสมอ ต่อไปลองมาอ่านนิทานอีสป เด็กเลี้ยงแกะกัน