นิทานอีสป ล่อก็คือล่อนับว่าไม่เป็นที่รู้จักมากนักของคนไทยเพราะตัวล่อ อาจจะเป็นสัตว์ที่คนไทยเราเห็นแต่ในสวนสัตว์เท่านั้น แต่มันก็มีลักษณะที่คล้ายทั้งม้าและลา แต่ถึงอย่างไรมันก็ไม่ใช่ม้าแท้ๆ หรือลาแท้ๆ ทั้งสองอย่าง มาดูความคิดของล่อตัวนี้กัน
มีล่ออยู่ตัวหนึ่ง หลังจากที่เจ้าของได้ใช้งานมันมาอย่างหนักก็ตัดสินใจให้มันได้หยุดพักสักช่วงหนึ่ง มันได้พักผ่อนเป็นเวลายาวนานและกินของดีๆ ที่เจ้าของทำมาให้มัน มันจึงรู้สึกว่าตนเองมีกำลังวังชา แข็งแรงและสดชื่นมาก มันคึกคะนองและกระโดดโลดเต้นไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พลางเอ่ยขึ้นมาว่า
“ในตัวของข้าต้องมีสายเลือดของพ่อม้าแข่งแชมป์เปี้ยนแน่นอน ข้าแน่ใจเพราะกำลังและร่างกายของข้าบัดนี้มันแข็งแรงที่สุด”
หลังจากที่เจ้าของให้มันได้พักหลายวัน วันต่อมามันก็ถูกนำไปใช้งานหนักอีกเหมือนเคย ทำให้มันเหนื่อยล้าละหมดแรงอย่างที่เคยเป็น หลังจากที่ทำงนหนักจนหมดแรง มันเอ่ยขึ้นว่า
“ข้าคงจะสำคัญตัวผิดไปแล้ว แท้จริงพ่อของข้าก็คงเป็นแค่ม้าธรรมดาทั่วไปตัวหนึ่งเท่านั้น ”
นิทานอีสปเรื่องล่อก็คือล่อมีคติสอนใจให้เรารู้ว่าหลายครั้งมนุษย์เราก็ไม่ต่างจากล่อตัวนี้ ยามแข็งแรง ได้ดีก็พาลหลงระเริงและฮึกเหิมไปใหญ่โต กว่าที่จะรู้จักประมาณตน และรู้จักตนเองแท้จริงก็เมื่อความจริงปรากฏ อ่านเรื่องนิทานอีสป วัวกับล้อเกวียน