นิทานอีสป หนูนากับพังพอน สอนเรื่องหลงในอำนาจ

นิทานอีสป หนูนากับพังพอนมีเรื่องราวอยู่ว่า คนที่มีตำแหน่งใหญ่โตที่ได้รับการแต่งตัว อาจจะไม่มีความสามารถสมกับตำแหน่งนั้นก็เป็นได้ ตัวอย่างมีให้เห็นจากนิทานเรื่องหนูนาและพังพอนเรื่องนี้

กาลครั้งหนึ่งในทุ่งกว้างแห่งหนึ่ง มีหนูนาฝูงหนึ่งและพังพอนอีกฝูงหนึ่ง พวกมันไม่ถูกกันและมักจะทำการต่อสู้กันอยู่เสมอ ในการต่อสู้เหล่านั้น ส่วนใหญ่แล้วผลการต่อสู้ฝ่ายที่ชนะตลอดก็คือฝ่ายของพังพอน เนื่องจากพังพอนนั้นมีขนาดตัวที่ใหญ่กว่า พวกมันมีแรงมากกว่าและมีเขี้ยวเล็บที่แหลมคมกว่าพวกหนูด้วย

เรื่องนี้ทำให้พวกหนูรู้สึกกลุ้มใจอย่างมาก จึงได้รวมตัวกันเพื่อประชุมปรึกษาหารือ บทสรุปในการประชุมพวกหนูทุกตัวต่างลงความเห็นเหมือนกันว่า ควรที่จะเลือหหนูที่แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งขึ้นมาเป็นผู้นำ เมื่อคิดได้ดังนั้นพวกมันก็เลือกห           หนูกลุ่มที่ได้รับเลือกเป็นหัวหน้า พวกมันภูมิใจมากในตำแหนงของตน จึงได้ช่วยกันเอาเขจาวัวมาประดับที่หัว เพื่อไปไหนมาไหนใครจะได้รู้ว่าพวกมันนั้นคือหัวหน้าของเหล่าหนู

เมื่อวันกรีฑาทัพมาถึง หนูนาและพังพอนต่างต่อสู้ตะลุมบอนกันเหมือนเคย หนูนาเป็นฝ่ายเพลี้ยงพล้ำและแพ้เช่นเคย พวกลูกน้องหนูนาทุกตัวรีบวิ่งหนีลงรูหนุเพื่อเอาชีวิตรอด ส่วนพวกหัวหน้าหนูนาเองก็พยายามวิ่งลงรู แต่ด้วยเขาวัวที่ใส่อยู่จึงทำให้ติดลงรูไม่ได้ ถูกเหล่าพังพอนรุมกัดจนตายในที่สุด

นิทานอีสปเรื่องหนูนากับพังพอนสอนใจเราให้รู้ว่า หากพวกหัวหน้าหนูนาไม่หลงใหลในยศถาบรรดาศักดิ์ ตำแหน่งลาภยศ พวกมันคงไม่ต้องพบจุดจบน่าอนาถเช่นนี้ อ่านนิทานอีสป มดกับนกเขา