หมากับหนังสัตว์เป็นเรื่องของหมาฝูงหนึ่งที่กำลังจะได้ยินได้ฟัง อาจจะฟังดูน่าตลก แต่หลายครั้งคนเราก็อาจจะทำเรื่องที่ดูแย่ไม่ต่างกับหมาฝูงนี้
เรื่องมีอยู่ว่า มีหมาจรฝูงหนึ่ง พวกมันต่างก็หิวโซเพราะไม่ได้กินอาหารมาหลายมื้อแล้ว บังเอิญพวกมันเดินผ่านแม่น้ำและเหลือบมองไปเห็นที่ก้นแม่น้ำนั้น มีหนังสัตว์จำนวนมากกองอยู่ มันเป็นหนังสัตว์ที่คนฟอกหนังได้แช่น้ำเอาไว้ เหล่าสุนัขมองเห็นหนังสัตว์ก็ดีใจ หวังจะกินหนังสัตว์เหล่านั้นประทังชีวิต พวกมันคิดว่าหนังสัตว์จำนวนมากจะทำให้พวกมันอิ่มท้องไปได้อีกหลายมื้อ แต่หนังสัตว์แช่อยู่ในน้ำลึก ฝูงหมาพยายามจะเขี่ยเท่าไหร่ก็ไม่สามารถเขี่ยถึง ฝูงหมาจึงได้ปรึกษากันว่าจะทำอย่างไรจึงจะได้กินหนังสัตว์นั้น ในที่สุดพวกมันจึงตกลงกันว่าจะช่วยกันเลียน้ำในแม่น้ำ ดื่มกินจนน้ำลดลงแล้วพวกมันจะกินหนังสัตว์ได้ แต่ไม่ว่าจะพยายามเลียน้ำสักแค่ไหนน้ำก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย ตรงกันข้ามพวกหมากลับกินน้ำจนท้องแตกตายกันไปทีละตัว สุดท้ายหมาทั้งฝูงก็ต้องท้องแตกตายโดยไม่มีตัวใดได้กินหนังสัตว์
นิทานอีสปเรื่องหมากับหนังสัตว์นี้ให้คติสอนใจและแง่คิดดีๆแก่เราว่า ก่อนที่จะทำอะไรลงไป จงใคร่ครวญให้ดีก่อนว่าสิ่งนั้นเป็นไปได้หรือไม่ ไม่เช่นนั้นความพยายามก็จะไร้ประโยชน์และกลับส่งผลเสียกลับมา เราอยากให้อ่านนิทานอีสป สองพี่น้องต่อนะครับ