นิทานอีสป หมาป่ากับลูกแพะลูกสัตว์ตัวเล็กๆ เมื่อมันเติบโตขึ้น มันก็อาจจะหลงคิดไปว่ามันโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทั้งที่จริงมันก็ยังเป็นลูกสัตว์อยู๋ดี เช่นเดียวกันกับแพะน้อยตัวนี้
ในทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์แห่งหนึ่ง มีแพะอยู่ฝูงหนึ่ง ลูกแพะน้อยตัวหนึ่งในฝูงนั้น เขาของมันเริ่มงอกขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มันหลงนึกเข้าใจผิดไปว่าบัดนี้มันได้โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่แล้ว และมันก็เก่งพอที่จะดูแลตัวของมันเองได้ เย็นวันนั้นขณะที่แพะทั้งฝูงกำลังเดินตามกันไปเพื่อกลับเข้าคอกในยามเย็นที่ตะวันเริ่มคล้อยต่ำลง แม่ของแพะน้อยส่งเสียงร้องเรียกให้มันกลับรวมเข้าฝูงเพื่อที่จะเดินร่วมกันกลับบ้าน แต่เจ้าแพะน้อยกลับดื้อดึงและไม่ใส่ใจกับเสียงเรียกของแม่ของมันเลย มันยังคงแทะเล็มหญ้าด้วยความเพลิดเพลินต่อไป เวลาผ่านไปสักพักแพะน้อยเงยหน้าขึ้นก็พบว่าฝูงของตนได้เดินห่างออกไปไกลแล้ว
ท่ามกลางเวลาเย็นที่ดวงอาทิตย์ลับลาขอบฟ้า ท้องฟ้าจึงเริ่มมืดลง ทุกอย่างเงียบสงบได้ยินแต่เพียงเสียงลมกรรโชกเกรี้ยวกราด มันทำให้แพะตัวน้อยเริ่มหวาดกลัว มันตัวสั่นและเริ่มเข้าใจสถานการณ์ดีว่า มันกำลังอยุ่ลำพังและอาจเป็นเหยื่อของหมาป่าได้ มันจึงเดินไปมาหาทางกลับบ้าน ปากก็พรางร้องส่งเสียงเรียกแม่ไปตลอดทาง แต่แล้วสิ่งที่มันไม่อยากให้เกิดขึ้นก็อยู่ตรงหน้า หมาป่าตัวโตมีเขี้ยวยาวน่าสะพรึงกลัวปรากฏกายขึ้นเป็นเงาตะคุ่มท่ามกลางความมืด มันไม่รู้จะทำอย่างไร นี่มันจะต้องกลายเป็นอาหารของหมาป่าตัวนี้แล้วหรือนี่ ความหวังที่จะได้กลับไปหาแม่และเล่นกับพี่น้องของมันอย่างเดิมเริ่มริบหรี่ลงเมื่อหมาป้ามาหยุดยืนตรงหน้า มันจึงพูดกับหมาป่าว่า
“ โอ้ ท่านหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ ข้านั้นรู้ดีว่าท่านคงกำลังหิวและกำลังจะเขมือบข้าเป็นอาหารในค่ำนี้ แต่ก่อนที่ข้าจะตายไป ข้าอยากจะวิงวอนขอร้องท่านสักอย่างจะได้ไหม ได้โปรดเป่าขลุ่ยให้ข้าฟังสักเพลงหนึ่ง เพื่อที่ข้าจะได้เต้นรำอย่างมีความสุขให้ยาวนานที่สุด ก่อนที่ข้าจะตายลง ”
เมื่อหมาป่าได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิด มันคิดว่าไหนๆ ก็จะฆ่าเจ้าแพะน้อยเนอาหารแล้ว เป่าขลุ่ยให้มีความสุขเพลิดเพลินก่อนกิน ก็คงจะทำให้มื้ออาหารมื้อนี้อร่อยขึ้นมาไม่น้อย คิดได้ดังนั้นมันจึงเริ่มเป่าขลุ่ย เจ้าแพะก็กระโดดโลดเต้น ร่ายรำตามเพลงของหมาป่า
เสียงเพลงที่หมาป่าบรรเลงผ่านขลุ่ยของมัน ดังไกลไปในความเงียบแห่งท้องทุ่ง ไปถึงหูของสุนัขเฝ้าสัตว์ที่มีหน้าที่ดูแลแพะฝูงนี้อยู่ สุนัขหูชูชันได้ยินเสียงอย่างชัดเจนมันก็จำได้อย่างดีว่า นี่คือเพลงของหมาป่าที่บรรเลงเวลาที่มันจะจัดการกินเหยื่อ เหล่าสุนัขเฝ้าสัตว์จึงรีบวิ่งทะยานไปอย่างรวดเร็วตามเสียงนั้น เมื่อหมาป่าเห็นสุนัขเฝ้าสัตว์ฝูงใหญ่ มันจึงรีบกระโจนเผ่นแน่บไปทันที สุนัขเฝ้าสัตว์วิ่งตามมันไป ขณะที่มันกำลังวิ่งหนี มันคิดในใจว่า มันน่าโง่เขลาหลงเป่าขลุ่ยอยู่ น่าจะจัดการกินเจ้าลูกแพะไปเสียก็สิ้นเรื่อง
นิทานอีสปเรื่องหมาป่ากับลูกแพะสอนเรื่องสำคัญอย่างหนึ่งนั่นก็คือ จะว่าไปแล้วความเมตตาต่อศัตรู ก็อาจจะนำพาความเดือดร้อนมาสู่ตนเองได้ อ่านนิทานอีสป หมาป่ากับสิงโต