นิทานอีสป หมาป่ากับสิงโตเป็นเรื่องราวที่เริ่มต้นด้วยเหตุการณ์ที่ว่า หมาป่านั้นได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ขี้ขโมย มันคือศัตรูตัวร้ายของชาวนาและคนเลี้ยงสัตว์ทีเดียว หมาป่าตัวนี้ก็เป็นหมาป่าขี้ขโมยและเพิ่งแอบขโมยลูกแกะมาสดๆ ร้อนๆ จากฟาร์มแกะ มาดูว่าเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไรกัน
มีหมาป่าอยู่ตัวหนึ่ง มันย่องเข้าไปที่ทุ่งเลี้ยงสัตว์และแอบตะครุบเอาลูกแกะตัวอ้วนพีมาตัวหนึ่ง มันคาบเหยื่อของมันมาตั้งใจจะเอาไปยังถ้ำที่อยู่ เพื่อที่จะแทะกัดกินให้อร่อย แต่ทันใดนั้นก็มีสิงโตปรากฏขึ้นตรงหน้า สิงโตเข้าแย่งลูกแกะไปจากหมาป่า โดยที่หมาป่าไม่สามารถต่อสู้ได้เลย ขณะที่สิงโตกำลังจะคาบเหยื่ออันโอชะของมันไป หมาป่ามองตามด้วยความเสียดายและโกรธแค้นสิงโต มันกล่าวขึ้นด้วยความเจ็บใจว่า
“เหตุใดท่านไม่หาเหยื่อด้วยตัวของท่านเองเล่าท้านสิงโต ท่านเป็นเจ้าป่า ไม่ควรที่จะมาแย่งอาหารที่ข้าหามาได้เองอย่างนี้นะ เจ้าแกะตัวนี้มันเป็นของข้า ไม่ใช่ของท่าน”
สิงโตเหลียวหลังกลับมา ระยะทางระหว่างจุดที่สิงโตยืนอยู่และจุดที่หมาป่ายืนห่างไกลกัน สิงโตจึงไม่สามารถจะทำร้ายหมาป่าได้ในตอนนี้ และมันก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะทำเช่นนั้น มันจึงถามหมาป่ากลับไปด้วยเสียงเรียบๆ ว่า
“ นี่เป็นของๆ เจ้าแน่ละหรือ ข้าขอถามหน่อยว่า เจ้าใช้เงินซื้อเจ้าแกะนี่มา หรือว่าคนเลี้ยงแกะมอบให้เจ้าเป็นของกำนัลกันล่ะ เจ้าได้มาอย่างไรไหนบอกข้ามาทีสิ ”
สิงโตหันหลับมา แต่เจ้าหมาป่าอยู่ไกลเกินกว่าสิงโตจะสอนบทเรียนให้โดยไม่ต้องเปลืองแรง มันจึงกล่าวว่า
“ของๆ เจ้างั้นหรือ เจ้าซื้อมา หรือคนเลี้ยงแกะให้เจ้ามาเป็นของขวัญล่ะ เจ้าได้มันมาอย่างไรหรือ ไหนช่วยบอกข้าทีสิ”
นิทานอีสปเรื่องหมาป่ากับสิงโตนี่เป็นบทเรียนของหมาป่า เมื่อโกงเขามาอย่างไรก็มีสิทธิ์ที่จะถูกคนอื่นโกงกลับไปได้เช่นกัน ต่อไปอ่านนิทานอีสป หมีกับรังผึ้ง