นิทานอีสป หมูป่ากับหมาจิ้งจอก สอนเรื่องความรอบคอบ
นิทานอีสป หมูป่ากับหมาจิ้งจอกเริ่มต้นด้วยคำกล่าวดังนี้ หมูป่านั้นมีเขี้ยวเป็นอาวุธ มาดูสิ่งที่หมูป่าทำอยู่เสมอกันว่า มันมักจะทำอะไรกับเขี้ยวของมัน
ในขณะที่หมาจิ้งจอกกำลังเดินเล่นอยู่ มันก็พบว่าเจ้าหมูป่าเพื่อนของมันกำลังง่วนอยู่กับการก้ม ๆ เงย ๆ ที่ตอไม้อยู่ตลอดเวลา เจ้าหมาป่าชะโงกดูก็เห็นว่าหมูป่ากำลังลับเขี้ยวของมันกับตอไม้ ทำแล้วทำเล่าไม่หยุด หมาจิ้งจอกมีนิสัยชอบล้อเลียนผู้อื่น โดยเฉพาะกับเพื่อนหมูป่าตัวนี้ มันจ้องจะล้อเลียนเพื่อนอยู่เสมอ มันเห็นว่าหมูป่าลับเขี้ยวดูน่าตลกและไม่เห็นประโยชน์ว่าจะทำไปทำไมกัน มันจึงทำท่าลุกลี้ลุกลน เหมือนกำลังมีศัตรูที่น่ากลัวมาใกล้ ๆ มองทางนั้นทีทางนี้ทีแบบหวาดระแวง แต่เจ้าหมูป่าก็หาได้สนใจกับสิ่งที่หมาจิ้งจอกล้อเลียนตนเองไม่ มันยังคงตั้งใจลับเขี้ยวของมันให้คม เจ้าหมาจิ้งจอกเนว่าเพื่อนไม่สนใจก็หมดสนุก จึงเอ่ยถามหมูป่าว่า
“เจ้าจะลับเขียวของเจ้าไปทำไม ไม่เห็นจะมีศัตรูอะไรโผล่มาให้เจ้าใช้เขียวคมเข้าต่อสู้เลยสักนิด ”
เจ้าหมูป่าเงยหน้าขึ้นจากการลับเขี้ยว แล้วมันก็ตอบเพื่อนของมันว่า
“ ใช่ ที่เจ้าพูดมันก็ถูก แต่ถ้ามีศัตรูโผล่มาจริง ๆ แล้วละก็ ข้าจะมีเวลาที่ไหนมามัวลับเขี้ยวอยู่เล่า เขี้ยวคืออาวุธประจำกายข้า ข้าจึงต้องเตรียมอาวุธของข้าให้มีประสิทธิภาพดีที่สุด เพื่อจะพร้อมเมื่อเวลานั้นมาถึง ”
นิทานอีสปเรื่องหมูป่ากับหมาจิ้งจอกสอนให้เราเข้าใจว่า ชีวิตที่มีการเตรียมพร้อมและรอบคอบอยู่เสมอ ยามเมื่อภัยมาก็จะผ่านพ้นไปได้ ต่อไปอ่านนิทานอีสป นก สัตว์ป่า และค้างคาว
