นิทานอีสป ห่านกับไข่ทองคำขอเกริ่นนำเรื่องแบบนี้ ถ้าในโลกนี้มีห่านที่ออกไข่มาเป็นทองคำ ทุกคนคงจะสบายเพราะได้มีทองทุกวันอย่างแน่นอน มาดูห่านที่ออกไข่มาเป็นทองคำของสองตายายด้วยกัน
กาลครั้งหนึ่งมีตาและยายเป็นชาวนา พวกเขายากจนมาก แต่ทั้งสองมีห่านอยู่ตัวหนึ่ง ทุกวันห่านจะออกไข่ให้เขาวันละฟอง เช้าวันหนึ่งเมื่อตาตื่นขึ้นมาก็เดินไปยังเล้าห่าน เพื่อจะเก็บไข่ห่านมาทำอาหารเช้า แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
“ ยายๆ รีบมานี่เร็ว มาดูห่านของเราเร็ว มันออกไข่มาเป็นทองคำแล้ว “ ตาตะโกนบอกยายด้วยความดีใจ
“ เราจะรวยกันใหญ่แล้วตา ว่าแต่ไข่นี้เป็นทองคำแท้จริงๆ เหรอตา “ ยายถามขึ้น
“ ฉันจะเอาไข่ไปที่ร้านทองในเมือง ดูว่าใช่ไข่ทองคำหรือไม่ “ เมื่อตานำไข่ห่านเข้าไปในเมือง ร้านทองก็นำไข่นั้นมาส่องดู แล้วบอกว่านี่คือไข่ทองคำของจริง มันมีมูลค่ามากทีเดียว ตาจึงขายไข่นั้นไป ได้เงินมาจำนวนมาก ทั้งตาและยายต่างก็ดีใจที่สุด
วันต่อๆ มา ห่านของตาและยายก็ไข่ออกมาเป็นทองคำให้กับพวกเขาวันละ 1 ฟองทุกเช้า เมื่อตาและยายได้ไข่ทองคำก็จะนำเข้าเมืองไปขายในร้านทอง วันหนึ่งตาได้คความคิดดีๆ จึงพูดปรึกษายาย
“ ยายๆ ฉันมีความคิดดีๆ แล้วล่ะ เรานำไข่ทองคำไปขายทุกวัน ก็ได้เงินมาจำนวนเดิมทุกวัน ฉันว่าในท้องของห่านต้องมีไข่ทองคำอีกมากมาย เรามาจับมันผ่าทองแล้วเอาไข่ทั้งหมดไปขาย เราจะได้รวยทีเดียวเลยล่ะทีนี้ ไม่ต้องมารอทุกวัน “
ยายได้ยินดังนั้นก็เห็นด้วยกับตา เช้าวันรุ่งขึ้นสองตายายจึงจับห่านมาผ่าท้องเพื่อเอาไข่ แต่ทั้งสองกลับต้องผิดหวัง เพราะในท้องของห่านไม่มีไข่ทองคำสักฟอง แถมห่านยังตายในที่สุด ทั้งสองจึงเสียทั้งห่านและไข่ทองคำที่เคยได้
นิทานอีสปเรื่องห่านกับไข่ทองคำมีคติสอนใจเราดังต่อไปนี้จะว่าไปแล้ว เรื่องนี้ก็เข้าทำนองที่ว่า โลภมากลาภหายนั่นเอง ต่อไปอ่านนิทานอีสป อาการป่วยของกวาง