นิทานอีสป เทพารักษ์กับคนตัดไม้มีเรื่องราวอยู่ว่า ขวานคือของใช้คู่กายของคนตัดไม้ หากขวานนั้นหายไปคนตัดไม้จะทำอย่างไร เรามาติดตามดูด้วยกัน
มีชายคนหนึ่งเขามีอาชีพเป็นคนตัดไม้ ทุกวันเขาเข้าไปไปแต่เช้าเพื่อตัดไม้ด้วยความขยันขันแข็ง ชายตัดไม้มีขวานคู่กายอยู่ 1 อัน เป็นขวานเก่าคร่ำครึแต่เขาก็รักมัน เพราะเขาใช้มันจนถนัดและคุ้นเคยดี วันหนึ่งชายตัดไม้เข้าป่าไปตัดไม้เช่นเคย ขณะที่เขากำลังตัดไม้อยุ่นั้น บังเอิญทำขวานหลุดมือ ขวานของเขาตกลงไปในบ่อน้ำลึกที่อยู่บริเวณใกล้ๆ ชายตัดไม้พยายามที่จะเอาขวานขึ้นมาจากน้ำ แต่บ่อน้ำลึกมากและขวานนั้นก็จมลงไปยังก้นบ่อจนไม่สามารถมองเห็นได้
ชายตัดไม้รู้สึกเสียดายและเสียใจที่เขาทำขวานหาย นอกจากจะทำงานไม่เสร็จแล้ว ยังไม่มีขวานไว้ใช้อีกต่อไป เขาจึงนั่งลงร้องไห้ เทพารักษ์ที่ประจำอยู่ในป่านั้นเฝ้าดูอยู่ตลอด รู้สึกสงสารจึงได้ปรากฏกายขึ้น เอ่ยถามชายตัดไม้ว่า
“ เหตุใดเจ้าจึงร้องไห้ “
“ข้าทำขวานหล่นลงไปในบ่อ “
“ข้าจะงมขวานนั้นมาให้เจ้า ” เทพารักษ์กล่าว จากนั้นก็หายตัวไป สักครู่เทพารักษ์ก็ปรากฏกายพร้อมกับขวานเงินอันหนึ่ง
“ ขวานนี้ใช่ของเจ้าหรือไม่ “
“ไม่ใช่ ขวานนี้ไม่ใช่ของข้า “”
เทพารักษ์ได้ฟังก็หายตัวไปอีก สักครู่ก็ปรากฏตัวพร้อมกับขวานทองอร่าม
“ นี่ใช่ขวานของเจ้าไหม “ ชายตัดไม้มองดูที่ขวานแล้วจึงตอบว่า
“ไม่ใช่นี่ไม่ใช่ขวานของข้า ”
เทพารักษ์หายตัวไปอีกครั้งและปรากฏตัวขึ้นพร้อมขวานเก่าคร่ำคร่าของชายตัดไม้
“ นี่ใช่ขวานของเจ้าหรือไม่ “ เทพารักษ์ถามขึ้น
เมื่อชายตัดไม้เห็นขวานของเขา เขาก็พยักหน้าดีใจและขอบคุณเทพารักษ์
“ เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์ ข้าขอมอบขวานเงิน ขวานทองนี้ให้กับเจ้าพร้อมกับขวานของเจ้าด้วย”
ชายตัดไม้กล่าวขอบคุณด้วยความดีใจ เมื่อเขาเดินทางกลับมาจากป่า ระหว่างทางได้พบเข้ากับเพื่อนของเขาที่เป็นคนตัดไม้เหมือนกับ เมื่อชายผู้นั้นถามเขาเกี่ยวกับขวานเงินและขวานทองที่เขานำกลับมา ชายตัดไม้จึงเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง
เพื่อนของเขาเป็นคนโลภ อยากจะได้ขวานเงินขวานทองบ้าง จึงรีบเข้าไปในป่าและแกล้งทำขวานของตนหล่นลงในบ่อน้ำเช่นเดียวกัน จากนั้นก็เอามือปิดหน้าร้องไห้ เทพารักษ์เห็นเข้าจึงปรากฏกายขึ้น เขาจึงเล่าให้ฟังว่าขวานของเขาตกน้ำและขอให้เทพารักษ์ช่วย เทพารักษ์หายตัวไป สักครู่จึงปรากฏกายขึ้นใหม่พร้อมขวานทองและถามชายผู้นั้นว่า นี่ใช่ขวานของเขาไหม ชายผู้โลภมากจึงตอบว่าใช่ เมื่อเทพารักษ์ได้ยินก็หายตัวไป ชายผู้โลภมากจึงต้องเสียขวนของเขาไปและกลับบ้านไปมือเปล่า
จากนิทานอีสปเรื่องเทพารักษ์กับคนตัดไม้ทำให้เราทราบว่า ความซื่อสัตย์นำมาซึ่งสิ่งที่ดีในชีวิต ต่างจากคนโลภและโกหกไม่มีสิ่งดีใดๆสำหรับคนเช่นนั้น ต่อไปอ่านนิทานอีสป แพะสองตัว