นิทานอีสปเรื่องหมาป่ากับนกกระสาถูกเล่าขานมาว่า มีหมาป่านิสัยพาลเกเรตัวหนึ่ง ขณะที่มันกำลังกินเหยื่ออย่างตะกละตะกรามอยู่นั้น กระดูกท่อนใหญ่ก็เข้าไปขวางติดที่คอของมันทำให้มันรู้สึกทรมานมาก ไม่ว่าจะดิ้นรนทำวิธีใดก็ไม่สามารถเอากระดูกชิ้นนั้นออกมาจากคอหอยได้ มันจึงคิดหาวิธีและนึกขึ้นได้ว่า หากมันไปเรียกให้นกกระสาช่วย นกกระสาจะต้องเอากระดูกออกมาให้ได้แน่ๆ ด้วยปากที่ยาวเรียวของนกกระสา ดังนั้นมันจึงไปบอกให้นกกระสาช่วย
“เจ้านกกระสา ถ้าเจ้าช่วยเอากระดูกออกมาจากคอของข้าได้ ข้าจะให้รางวัลอย่างงามแก่เจ้า”
แรกทีเดียวเมื่อนกกระสาได้ยินว่า จะต้องก้มหัวเข้าไปในปากของหมาป่าก็นึกกลัวและไม่อยากจะช่วย แต่พอได้ยินว่าจะได้รับรางวัล มันจึงตกลงใจที่จะช่วยเอากระดูกออกให้หมาป่า เพียงครู่เดียวนกกระสาก็เอากระดูกออกมาจากคอหมาป่าได้อย่างง่ายดาย
เมื่อหมาป่าหายทรมานและรู้สึกสบายดีแล้ว มันก็กำลังจะเดินจากไป นกกระสาเห็นดังนั้นจึงพูดทวงขึ้นว่า
“ ไหนล่ะรางวัลของข้า ที่ท่านสัญญาว่าจะให้ ”
หมาป่าหันมามองนกกระสาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แล้วพูดขึ้นว่า
“ เจ้าได้รางวัลของเจ้าแล้ว ไฉนจึงทวงจากข้าอีก ”
นกกระสายังงและสงสัย “ รางวัลอะไร ข้ายังไม่เห็นท่านยื่นอะไรให้ข้าเลย”
หมาป่ายิ้มแล้วตอบว่า “ ตอนที่เจ้ามุดหัวลงไปในปากของข้า แล้วออกมาอย่างปลอดภัยโดยที่ข้าไม่ได้กัดกินเจ้า นั่นก็คือรางวัลที่ข้าให้เจ้าไงล่ะ “ หมาป่ากล่าว
นิทานอีสปเรื่องหมาป่ากับนกกระสามีคติสอนใจคือจากการกระทำของสัตว์ทั้งสอง ทำให้เราได้ข้อคิดดีๆว่า ไม่มีสัจจะในคำพูดของคนเลวและอย่าคาดหวังสิ่งตอบแทนจากคนพาล แนะนำนิทานอีสป เฮอร์คิวลิสกับคนขับรถม้าให้ท่านอ่านกันต่อ